W 1311 r. książę krakowsko-sandomierski Władysław Łokietek nakazał braciom Wolframowi i Hilaremu rozpoczęcie akcji osadniczej w Dłużcu. Prawdopodobnie już wówczas istniała tu wieś. Za sprawą zasadźców powstał tu murowany kościół wraz z plebanią i cmentarzem grzebalnym otaczającym świątynię.
Wieś podzielona została na dwie części: Dłużec Wielki (obecny Dłużec Stara Wieś) oraz Dłużec Mały (Dłużec Nowa Wieś). Hilary pozostał w Dłużcu, natomiast Wolfram podjął się budowy miasta, któremu nadał nazwę wywodzącą się od swego imienia: Wolbrom.
W latach 1325-1327 parafia w Dłużcu, położona w powiecie ksiąskim, dekanacie lelowskim, liczyła 390 osób. Wówczas jej proboszczem był ks. Leonard. Z czasem znaczenie parafii rosło. Parafia powiększała się, wobec czego wzniesiono w Dłużcu na przełomie XVI i XVII w. drugi kościół – drewniany. W 1633 r. parafia Dłużec stała się filią parafii w Wolbromiu.
Stan ten utrzymywał się przez 288 lat. W tym czasie dwukrotnie niszczone były wznoszone kolejno drewniane kościoły. Ostatnia dobudowa w 1780 r. była możliwa za sprawą starościny wolbromskiej Urszuli z Morsztynów Rawicz Dębińskiej.
Reerekcja parafii Dłużec nastąpiła w 1921 roku. Wówczas liczyła ona ponad 1000 osób.
W 1992 r. parafia Dłużec została włączona w skład diecezji sosnowieckiej. W roku 2011 obchodziła swoje 700-lecie.
Więcej informacji w książce „Parafia Dłużec – Architektoniczna perełka na jurajskim szlaku”.